DÜŞ İNCE
Yağmurluydu hava, birazcık da serin
Daldın düşüncelere derin mi derin.
Bindin ömür trenine başladı seferin,
Düşündün mü hiç geride, var mı eserin?
Varlığa sevinirken, yokluğa hep söylendin!
Başkasına salık verip kendini saldın.
Ne durdurak bildin ne de uslandın.
Varsa yoksa hep nefsim hep nefsim dedin.
Dilin kemiği yokmuş, söylendin durdun.
Bu iyiymiş şu kötü ayırdın böldün.
Ne helal tanıdın ne haram bildin.
Biriksin sermayem, hep yerim sandın!
Ölümü adı soğuk, tabi unuttun!
Unutunca, ölüm seni unutur umdun
Peşini bırakır Azrail sandın
Sandıkların hep öldü, sanmadıkların oldu senin!