BİR SEN ÖLMEDİN
Kimsenin aklına gelmiyorsun biliyorum. Çok insanlar geçti içinden, sabaha kadar bekleyen, pencere önünde güneşin doğmasını gözleyen. Nereye giderse gitsin senden vazgeçmeyen insanlar tanıdın.
Mevsimlerle süsledin, her gönüle bir mevsim düşürdün, en çokta eylülü sevdin; veda ederken son kez hünerini gösterdin.
Sana veda edenlerin adını bir bir sildin defterinden, bazen acımasız davrandın, buz tutmuş ellerin donmasını izlerken sakladın arka sokaklara ayrılıkları kimse görmesin diye.
Hastaların umudu, doğanların yarını oldun.
Her şey eskidi; insanlar, ağaçlar, bir bir geçti önünden, yaşanan anılar.
Bir sen eskimedin zaman, bir sen ölmedin!
Editör: Nevin Bahtışen