BİR KİTAP: SIRÇA KÖŞK / SABAHATTİN ALİ
"Niçin hep acı şeyler yazayım? Dostlar, yufka yürekli dostlar bundan hoşlanmıyorlar. 'Hep kötü, sakat şeyleri mi göreceksin?' diyorlar. 'Hep açlardan, çıplaklardan, dertlilerden mi bahsedeceksin? Geceleri gazete satıp izmarit toplayan serseri çocuklardan; bir kaşık toprak, bir bakraç su için birbirlerini öldürenlerden; cezaevlerinde ruhları kemirile kemirile eriyip gidenlerden; doktor bulamayanlardan; hakkını alamayanlardan başka yazacak şeyler, iyi güzel şeyler kalmadı mı? Niçin yazılarındaki bütün insanların benzi soluk, yüreği kederli? Bu memlekette yüzü gülen, bahtiyar insan yok mu?'''
1947 yılında yayımlandığında, yönetime başkaldırdığı, eleştirdiği ve direnişe sevk ettiği gerekçesiyle yasaklanmış bir kitap Sırça Köşk...
Üzerinden geçen onca yıla rağmen günümüzden izler taşıyan eleştirileri ve toplumsal gerçekleri, 13 öykü ve 4 masalla aktarmış bize değerli usta.
Yaşamı, toplumu, insanı sorgulayan, sade ve akıcı dilini beğenmemek imkansız. Çıkarcı meslek gruplarına, kötü olmaya itilen gençlere, istemedikleri hayatlara sürüklenen kadınlara, halkı yok sayan yöneticilere, haksız kazançlara, din sömürüsüne, yolsuzluklara dair pek çok toplumsal yaraya değindiği bu eserini pek çoğunuz okudu eminim.
Okumadıysanız daha fazla beklemeyin, bir an önce tanışın bu özel öyküler ve masallarla. Elbette favorim, kitaba adını veren "Sırça Köşk" masalı.
“Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız. Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa, onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter.”