BEN YÜZYILIN ÜZGÜNÜYÜM
Martın, yağmur yüklü bulutları
Güneş küskün.
Boydan boya kumla sahili
İnce inceden bir rüzgâr.
Denizin kıyıya vuran dalgaları.
Martıların aynı ahenkte çığlıkları.
Ne güzel, ne huzur verici.
Ama benim huzurum yok.
Aklımda tarih kokulu, kadim şehrim...
Aklımda kaybettiğim hayat dolu anam.
Hayatı anasına adamış, kızkardeşim...
Akrabalarım, dostlarım...
Martılar sevinçten, kanat çırparken
Ben üzgünüm, binlerce üzgün.
Bu asrın felaketinde.
Göçük altında kaldı anılarım.
Hayallerim
Pencere camları gibi, kırık.
Ben darma dumanım
Ben yüzyılın, üzgünüyüm...