TRUVA YAYINLARI'NDAN ANADOLU KOKULU KADINLAR /DİLEK TUNA MEMİŞOĞLU
"Ben onu hiç çirkin görmedim ki...
Hep gülerdi..." dedi adam...
Giderken bile öyle güzeldi ki...
İnsan birinin hayatından çıkıp giderken bile ardından bu denli güzel anlatılabilir mi? Kendisinden bu kadar içtenlikle bahsedilirken ve o satırları okuduğumda sebepsizce gözlerimin yaşarmasına sebep olabilecek en güzel hissi bıraktı bu eser bende.
Öykü kitaplarını öyle ağır ağır okuyup yavaş ilerliyorum ki sormayın bitmesini istemiyorum çünkü. Ben öyküleri okurken bir hayal gibi gözlerimin önünde canlandırmayı çok seviyorum bu çocukluğumdan beri böyle.
Zira öykü kitapları benim için kocaman bir dünyayı iki kapak arasına sığdıran kocaman bir roman gibi kimine basit gelse de benim için çok önemli.
Eminim herkesin okurken kendinden ya da annesinden hatta anneannesi ya da babaannesinden bile kısasa olsa bir yaşanmışlık hissedeceği bir öykü kitabı kısa olduğu kadar derin anlamlı ve hayatın içinden.
Çoğu satırını okurken hüzünlensem de düşündüren çok anlamlı satırları mevcut.
16 hikâye de yazarın genel olarak yeryüzü kadınlarını ele almış olmasına inanılmaz derecede sevindim.
Şiddet ve yalnızlığa terkedilmiş köylüden şehirliye bütün kadınların öyküsü bu.
Bu eseri kaleme alıp bizleri bu okuma zevkinden mahrum etmeyen sevgili Dilek Tuna'ya çok çok teşekkür ediyorum
