ERZİNCAN - ELAZIĞ OTOBÜS GEZİSİNDEN İZLENİMLER
Engin tepelikler, yalçın kayalıklar, kıskanç bir edayla gökyüzünü paylaşmak istemeyen dağlar, mis kokulu, “oksijen budalası” bir doğa…
Dik, alçak, yayvan kayalıklar yılların tortusuyla almış oldukları şekilleriyle farklı beyinlerde yeni yeni hikâyeler oluştururken zengin “yaşanmışlık” hazinesinden ipuçları vermekte, -tabii anlayana-..
Yeşilin tüm renk katmanlarının hâkimiyeti altında, fazla cömert olmasa da mor, sarı, turuncu, kan kırmızısı çiçeklere alan açan tabiat..
Ihlamurların baskın kokusu arasında çiçeklerden ortama, “arıları aşka davet eden” çıldırtıcı şehvet kokuları… Yolun her kıvrımında “bilinmedik bir filmin ilk seyredilişindeki esrarengiz tablolar” göz önünde sergilenmekte...
Yanı başımızdan süzüle süzüle akan dereye can suyu olan; dağlardan, tepelerden akan coşkun şelaleler, yolun süsü serinlik bekçileri…
Yol boyu sıkça girilen tünellerde maruz kalınan kısa karanlıklar, “güneşli anların kıymetini bilmeye” sevk ediyor insanı.
Güzel yurdumun bu köşesini bunca yıldır “ihmal” ettikten sonra onunla “göz göze gelmekten” çekiniyorum. Bazı güzelliklerini utancımdan “görmezden” geliyorum.
Tatlı bir ilkbahar-yaz karışımı… Rüzgâr; kâh sıcacık, kâh ağaç altında ürperten bir serinlikte ancak her daim kendini hissettirmekte cömert davranıyor. “Kokuların mikseri” misali burunda hoş bir tat bırakan rüzgâr, “koku kokteyli” yaratıp sizi “anılar dehlizine” attıktan sonra alıp başını gidiyor.
Yol üzerindeki Munzur, karayolunu kopyalamış kıvrım kıvrım akmakta. Kenarında salkım söğütler dizi dizi… Balıkçılar oltalarını askeri nizamda boy hizası, yan yana akıntının tersine bırakmışlar. Sessiz ve derinden göz hapsinde tuttukları mantarın dibe kaymasını bekliyorlar.
Sarma cigaralar da olmasa bu hasretlik çekilmez gari… Önlerindeki iri balıklar “yemezler sizin kurnazlığınızı” dercesine su yüzünde şavkıyorlar. Suyun şıpırtısı akan nehrin gürültüsüne karışıyor. Munzur Suyu’nu hep boz bulanık hayal ederdim ama sarımtırak, duru bir ışıltıyla ve zaman zaman güneş ışığının vuruşuna göre deniz mavisi ile çimen yeşiline dönen haliyle başka bir dünyanın penceresini açıyor…
Herkese tekrar “iyi bayramlar…”
Editör: Hamit Gözümoğlu
