DUYGULARIN CAHİLLİĞİNİ YAŞAR
Hayretle bakıyorum hoyratça kahkaha atan insanlara...
Nasıl da o kadar umursamazca gülebiliyorlar...
Oralarda bir sürü canımız kalmış iken..
Tutturmuşuz bir takım sevdası ,
Bir delikanlılık davası,
bir aşk kavgası,
komik olma hastası,
Nerede kaldı insanlığımız nerede kaldı ekmek savaşımız?..
Yakışı kalır mı bize görmek istemediğimiz şeylere gözümüzü kapamamız.
Üç gün üzül sonra herkes kendi ideolojisinin peşinde...
Herkes, herkese bir şey anlatmak derdinde...
Kardeşlik nerede..
Hiç kimse kusura bakmasın herkes bilmediği,
hissetmediği,
duyguların cahilliğini yaşar...
Hiçbirimiz deve kuşu değiliz...
Hepimiz biraz insanız,
Bizim tek sorunumuz
içimizdeki masum insanı ortaya çıkaramamış olmamız...
Keşke, hepimiz çocuk olsaydık.
Belki o zaman,
Bir birimizden farkımız olmadığını anlardık..
Artık, herkesin şapkasını önüne koyarak içindeki masum çocuğu ortaya çıkarma vakti gelmiştir...
Ya da herkesin paşa gönlü bilir...
