TRUVA SOKAĞI
Hep zor yokuş yollardan geçerken birden önüme çıkan merdivenleri yürüdüm.
Bazen tökezledim. Bazen izleri takip ederek
Yola devam ettim.
Dikenin ayağımı kanattığı bir dönüm noktasında Truva Sokağı diye bir levhaya denk geldim.
Etrafı rengârek sümbüller, sarmaşıklar sarmış, bazı tabelalarda şiirler yerini almış...
Mis gibi fırından daha yeni çıkan o güzel, birbirinden değerli dizelerle gönül aşka dalmış.
Hoş sohbeti, huzura giden muhabbeti ile dolu bir sokağa vardım.
Çınar yapraklarının etrafı sardığı güzel bir mekânda bir masada yerimi aldım.
Bazen hayatın yükünü taşımaktan yorulan...
Bazen hep kum diye sırttaki sepete taş konulan...
Bazen sevgi yerine hep insanlara zehir sunulan bu sahte dünyada bir nebze huzur için şiirlerle masa kurulan öyle bir sokağa vardım.
Vardım da o kadar yokuşu çıkan ne yorgunluğum kaldı...
Ne de kanayan ayağımın altı artık yara aldı .
Tek çözemediğim şey ise...
O caddede Truva Edebiyat Sokağı yazmasına rağmen herkesin üşengeç olmasından mıdır yoksa duyguların yok olmasından mıdır bilemedim.
O merdivenleri çıkıp o caddeye, şiir severlerin ya da edebiyat severlerin çok fazla rağbet etmediklerini gördükçe hem üzülüp hem de hâlâ az sayıda beğeni, yorum ve düşüncelerini dile getiren insanları fark edip çözememiş olmam.
Bir gün o merdivenlerden herkes çıkıp nasibine düşen payı alacaktır.
Ama geç ama tez...
Ve o cadde altın harflerle, "Truva Edebiyat Dergisi şehri" olarak hafızalarda kazınacaktır.
***
Düzeni bozuk dünyada
Kaleminizi kâğıdınızı alın,
Gönüldeki kötülüğü salın
Şiirle kalın. Sağlıcakla kalın.
