TREN YOLCUSU
Telli kavaklar ki nehir boylarında
boy vermiş
yapraklarında rüzgarın uğultusu
Gidilen gurbet yoludur
yolcunun dilinde sıla türküsü
Gidipte dönememek korkusu.
Bir yanda yoksulluk
Bir yanda ümitsizlik
Bir yanda ekmek kavgası.
Korku çığlıkları tepinirken usunda
gurbete yabancısın
yabancı gurbet sana.
Ayrılıklara kilitlenmiş düşüncen
İyimser değilsin
Bir tutam ümit arıyorsun
ümisizlikler içindeyken.
Bilmez misin yükü ağırdır
yurdundan ayrı kalmanın acısı
ayrılık trenine binip giderken.
Bir resim çiziyorsun, yağmurlu gözlerin
düne ait.
Bir yaz gecesi, yıldızlar altında
yalnız bir söğüt altına uzanmış
dudaklarında bir "Allı Yemen Türküsü"
Yarım yamalak söylediğin.
Gülümseyerek baktığın bu söğüt
Vatan çiçekleriydi kokladığın güller.
Biliyorum, bu toprağın,
bu memleketin çocuğusun
Vatan değilse gurbet eli
Ayrılığa ne demeli.
Yüreğinde ayrılık türküsü
Son sözünü söyledin Anadolu güneşine
Son şiirini yazdın vatan toprağına
Haydi git güle güle, tren yolcusu.
