SÜTRE GERİSİ
Yaprak yaprak arınacak geçmişten ağaç dalları.
Kazal olacak bağında.
Esecek bir rüzgâr, savuracak zerre zerre.
Gözlerim mazinin küllerinde busbulanık.
Tatlı bir tebessüm yüzümde.
Kırdığım potlar, yabani düşlerime ortak.
Dingin göllerin pas kokan suları gibi, durağan haller.
Yosun tutmuş yüreğim, heba olan emeklerime, yaptığım yargılamalarda mahkum edilmiş.
Yüreğimin kor hali, küllenmemeye meyilli.
Peh! Sıradan bir hikaye benimki de işte.
Sıralandığını sıradışı hayaller ile örtbasa çalışan.
Ey gönlüm, ne kadar narin ve kırılgansın.
Çapraşık düzen içinde,
Hangi düzlemde olduğundan bihaber.
Gözlerimde asılı kaldı her şey.
Yoksunluk yüzümde, üvey evlat, kırılganlığı.
Topluyorum her ne varsa, heybemde karmaşa.
Siyah beyaz mutluluk çağrışımları,
Geçmişin ufkunda toplanan hasret.
Kızıl güneş, hep haklı gibi,
Cam fonus üzerinde, kendi gücünü sınıyor.
İçindekiler olan bitenden habersiz,
Uçkun bir mutluluğa bel bağlıyor.
Rüzgârı özleyen ateş gibi, onurum,
Hasreti yanginlarda arıyor.
Kar üzerine yazdığım tüm anılar güneşin harına maruz,
Soysuzca, biçare halime dileniyor gönlüm.
Şimdiki halim, uzun zaman maratonuna mağlup.
Mişli geçmiş zaman ekleri ardıma musallat,
Gölgem kayboluşlarımdan
bihaber.
Çiçek, çiçek, açıyorum, geceler düşlerimde arı kovanı.
Sütre gerisi bir yaşam,
yalnızlık mabedinden geçmişe ateş ediyorum.
