ŞİİRCE / BEN...
Birileri söylemeliydi.
Herkes birbirinin gözünün içine bakamazken
Tek bir harf yeterliydi yerdeki közü canlandırmaya.
Hırıltılı bir öksürük,
belki de ıslak bir nefes,
Ya da notasız ıslık duymak istedik,
Teklifsiz kıvılcıma yaren.
Sessizlik ölümden gün almış.
Suskunluk,
Ağırbaşlı,
Bir o kadar da gösterişli bahane.
Olmadı,
Olamadı.
Ben,
Benden utanmadan önce,
Bir çocuk ateşlendi ana kucağında.
Yokluk alıştırmış talan.
Çocuk ateş.
Sessizlik mevsimsiz işkence.
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
