MEVSİM KIŞ
Zemheri ayaz vurur
Üryana dönüşür
Dökülür yaprakları ıhlamur ağaçlarının
Ölüme mi
Yoksa doğuma mı hazırlanır bilmiyorum
Belkide yeniden doğmak için
Yeniden yeşermek için atıyordu fazlalıklarını.
Mevsim ilk bahar
Nisan yağmurları yağar
Islanmak isterim
Tıpkı ağaçlar gibi
Yapraklarım kristaller misali ışıldasın
Gönül dağılarımda çiçeklensin ıhlamurlar.
Gönülden gönüle yollar olmalı
Kurulmalı o kutsal köprüler
İnsan insana yeniden kavuşmalı
Yürekçe birbirlerine sevgiyle dokunmalı
Yıkmalı bütün kin, nefret köprüleri
Haseti atmalı girdaplara
Gönül gönülde demini bulmalı
Yeniden yolları inşa etmeli..
Duygular sevgiyle kıvama gelmeli
Yürek yürekte tamamlanmalı
Düşünmeli
Ölüm uzak değil,
Hayat baki değil,
Biz faniyiz diye düşünmeli insanoğlu.
Duygudan yoksun zekalar olmamalı
Aklı kalp ile kullanmalı
Yapay şeyler bizi aldatmamalı
Zekanın gücü merhamettir
Merhametin yeri kalptir.
