ÖYKÜ
Giriş Tarihi : 31-01-2023 23:43

Mendil

Yazan: Gülcan Mülayim -MENDİL

Mendil

MENDİL

Çıktığı yol o kadar uzundu ki ne zaman varacağı  belli değildi... Elinde tuttuğu mendile işlediği söze bakıp güç alıyordu... Sahibine vereceği güne  kadar. Patikadan geçerken karşısına çıkan sarı köpeğin ne yapmaya çalıştığını anlayamıyordu ...  

Kuyruğu sallıyordu sürekli kovalamaya çalışsa da  peşinden ayrılmıyordu ... Geçeceği yolda belli ki karşısına daha neler çıkacaktı?..
Gözüne vuran ışık o kadar kuvvetliydi ki açamıyordu önünü göremiyordu bunu fırsat bilip sağdaki yola koşarak girdi arkasına bakmadan... 

Çevresinde dolaşan köpek kaybolmuştu..  Yürümekten ağzı burnu kurumuştu. Bir su kenarı  bulup  dinlemeyi düşündü. Yorgunluktan ölmek üzereydi saatler geçmiş hâlâ gittiği yolda istediği yere varamamıştı. En sonunda yere düştü.
Elinde bastonu ağır aksak yürüyen bir derviş belirdi yanında rüya mıydı gerçek miydi?  

Gözlerini açtığında  kocaman yemyeşil  ormanın içinde kuş sesleri, ağaçların  hışırtısı kenarda akan nehrin coşkusu  kulaklarında çınlıyordu,
"Seni bulmasaydım çakallara  yem olacaktın."  dedi. Derviş nereye gideceğini sordu. 

Bir panikle mendili geldi aklına Allah'tan  kaybolmamış olduğu yerde duruyordu hemen eline aldı gözünden sakındığı mendilini, "Ben bu mendile işlenen sözün sahibine gidiyorum." diye cevapladı...

Derviş, "Hiç korkmuyor musun? Bunca  zaman zorlu yollardan geçmişsin yoluna çıkanlardan hiç mi ürkmedin?"  "Neden korkayım ki önüme çıkan engellere rağmen mücadele mi kaybetmedikten sonra."  deyip güldü.. "Zorluk  benim adım. Değer dediğin yüreğinde  taşıdığın hazinenin en kutsalı." Derviş, "Senin gibiler kaldı mı ya?" diyerek elinde tuttuğu defteri ona uzattı. "Bu nedir?" diye sordu. "Ben senin özündeki defterinin sayfalarında  yaşayan kişiyim."  dedi. Cesaret gösterdiğin her adımında yanında olan. Şaşırıp kalsa da emin olduğu tek  bir doğru vardı yolun sonunda beklenen..

Mendiline baktıkça gözlerinin içi gülüyordu.  Dervişe baktığında gözden çoktan kaybolmuştu.. 

Aradan aylar geçmesine rağmen umudunu hiç kaybetmedi. Mendiline işlediği söze inandı yolun bittiği yerde balonlar uçuyordu gökyüzünde  mendilin sahibi karşıdaydı ve gülümsüyordu  
Koşar mıydı seslenir miydi? 

Dudaklardan dökülür müydü kelimeler? düşündü. Onda saklı kalansa işlenen sözün gizemiydi..

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi