HİCRAN ZİNCİRLERİ
Amansız gidişlerinde,
Yüreğindeki feryadın en büyük ateşiyim.
Âşıklar ebharında boğulduğun eyyamlarda,
Katre katre dökülen çığlıklarının yıktığı dağların harabatıyım.
Oltanda takılmasını beklediğin umutların,
Bir avuç yakaladığın hayal kırıklığındayım.
Bana kıyın kıyın baktığın gözlerindeki,
Kasvetlenmiş korkunun harmanıyım.
Ahu dudaklarında yatan nihan isteğinde,
Sînende beliren şemsi aşkın menşesiyim.
Gittiğin akşamın zemheri karanlığındaki,
Sonsuzluğa dökülmüş yalvarışınım.
Sen benim her ânımdaki sıcak nefesin tacı,
Bense senin her nefesinde canlanan çanşikârın acısıyım.
Sarıl bana son kez ne olursun,
Sensizliğin içimdeki her ukteye dolduğu bu ikindi vaktinde.
Kurtar beni ne olursun,
Her güldüğünde içine düştüğüm gamzenden.
Çek beni bu çukurdan ne olursun,
Haziran akşamı ilk buseni bana armağan ettiğin andan.
Aşkından mecnun olmuş bu bedeni son bir kez kokla ne olursun,
Bir bakmışsın;
sana bahçemden kopardığım onca gülün kokusu sinmiş.
