GÜZEL SEVİLMEDİK
Belki de sevilmek ister iken,
Çok seviyoruz.
Çok sever isek,
Bizi de severler zannediyoruz.
Çocuk iken yeterince sevilmedik,
O yüzdendir belki de
Bu kadar çok sevilmek isteyeşimiz.
Küçükken çok sevdiğmiz için
Kıracak kadar bir oyuncağımız da olmadı.
Hayat bize en güzel oyununu
Daha küçücük yaşımızda oynadı.
İyi bir insan olabilmek için
Baba ocağından ayrılmak zorunda kalmak;
O yaşlarda büyük bir karar,
Ne tarafından bakarsan bak.
Nerede olursan ol,
Sofraya tabağı koyan annen değil ise,
Bir sığıntısındır hayata.
Kurallar hep kural tanımayanların
Elinde olur çoğu zaman.
Bir disiplin kurulunda tartışılacak aşkıma,
Zaman kalmadı, kavgadan.
Okuldaki abilerimizin bıyıkları bile vardı.
Koca koca adamlardı.
Korkudan mı, sevgiden mi? Bilinmez
Ama saygı duyulurlardı.
Belki onların aşkları bile vardı.
Olmasaydı,
Ferdi abinin kasetlerini ararlar mıydı?
Ama o zamanki aşklar,
Harbiden, gerçek üstü aşktı.
Canın istediği zaman sevgiline koşamıyorsun.
Mektup yolu gözlüyosun, haber bekliyorsun.
Aradığında hemen ulaşamıyorsun.
Zarflara koku süren gençlerin güzelliğini,
Şimdi hangi sevenin yüzünde görebiliyorsun.
Zaten çabucak ulaşılan her şey
Basitleştirilmiş bir duygu haline dönüşüyor.
Şimdi ki aşklar belki de o yüzden,
Hemen bir çırpıda bitiyor.
Ve herkesin derdi,
Sevmeden sevilmek,
Biz çok güzel sevdik de.
Ama güzel sevilmedik be...
Editör: Suna Türkmen Güngör
