GÖLGE OYUNU
Sahne açılsın. Benim dünyam, benim hayallerim sahneleniyor, fıstık yeşili duvara projeksiyonu çeviriyorum. Tahta atıma oturdum, başla komutunu veriyorum. Atım büyüyor, ben büyüyorum atımın dizginlerinden tutuyorum.
Tahta atımın gitmeye hevesi yok ama ben yine hayal alemine dalıyorum. Dörtnala sürüyorum atımı gelecek zamana, bir kuş bakışı atmalıyım gelecekteki bana.
Yine aynı şey, dörtnala giden atta kendimi görüyorum. Benim hayallerimi kuşanmış, gerçek bir dünyanın Özlem’i var. Bir alev topuna dönmüş hayallerim, düşler zincirinde halka halka oluyor.
Ruhumda bir zaman yolculuğu başladı, atımın üzerinde özgürlük abidesi gibiyim, saçlarım hallerimin rüzgarında uçuşuyor kelebekler misali. At mı niye özgür? kendinden, sevgimden emin…
Geleceğe kilitlenmiş bakışlar, atımın ayak bilekleri incecik zarif, bir çelik gibi kuvvetli. Ben tahta atımın üzerinde, dönüp bakmıyorum, yalnız hayal kuruyorum, gelecek hayatımın sahnesine ulaşmaya çalışıyorum.
