AYNEL YAKİN
Haydi bana bir köknar seçin!
Aynel yakin bakmaktayım haylidir hayata,
Zihnimin damarları,
Cehaletin Yaradan'ı bilmemek olduğunu
Kavradığından beri .
Sürüden bir kuzu kestirip gözüme
Yünlerini kırptım hayalimde , tüm kalbimle
İp eğiren kadınlar için.
Onlar öğretebilir ancak hayatı yorumlamayı
Hayatı zorluklarıyla harmanlayarak.
Güneşe bakarak emzirmiş annem beni belli ki gündüzleri
Kıpır kıpır olasıya her bir yaprak.
Geceleri ay öğüterek masallar anlatmış ninem,
Hakikat ehli bütün nineler gibi.
Toprağı ovmakta yaşlı elleri,
Kut akıtan sözlerle dedemin,
Kut ile mut arayan bütün dedeler gibi.
Babamın kabuk bağlamayan yaralarını avuçladım,
Teslimiyet üzre ve derin;
Hastane koridorlarında ağlayarak,
Ağlamaya yeni bir yordam buldum böylece,
Böylece Kabe'nin örtüsü yıkandı gözyaşlarımla.
Halis muhlis bir çöl buldum meczup adımlarla,
Ömür tüketilecek bir çöl,
Gördüm ki benim çölüm çok daha verimliydi
Dicle 'nin , Fırat'ın deltalarından.
Son dizemi düzeltti ulu şairler bunun üstüne,
Arındım kusurlarımdan.
Selam sana Kenan ili!
Çıkarak arzdaki kuyulardan tek tek,
Kandilimde kutlu erek ,
Arşa nameler göndereceğim aşk işlemeli;
Yıldız toplaya toplaya gök maveradan.
Kaçma, dur ; ey ateşin böceği!
Daha nice ateşler katacağım sana,
Sen kemirirken sinirlerimi.
Selam sana tarihin dokusunu bir türlü bozamadığı Anadolu!
Zikre düşürdü gönlümü yine,
Bağrında şehit alıyla nakışlanmış irfan.
Söküldü derimdeki yama
Son nefesimde bir derviş,
Nun yazarken kaburgama.
