AY'IN ALTINDAKİ ADAM
Ay ışıkları kırılıyor
Ekin demetlerince
Esmer gecesine şehrin
Gecenin saflığı düşüyor alnına adamın
Ateş böceği yanıp sönüyor
Karışarak yarı gecenin sessizliğine
Şiirsel bir sevda bırakarak
Kımıldanan dallar üstüne
Ve kara zambaklar
Keder bırakıyor gözyaşından
Salkımlanan söğütlere
Delik deşik yüreği
Acılı bir ağıt koyuveriyor
Gözyaşından kan gülüne
Ay'ın altındaki adam
Ağla ey tomurcuk veren gül!...
Ruhunun derinliklerinden
Bir umutsuzluk türküsü söylüyor
Ağustos böceklerine
Ay'ın altındaki adam
Yalnızlık gecelerine yenilmiş
Çığlık çığlığayken şehrin bakır lambaları
Duydu ayrılığın acılarını
Gözleri buğulu
Ay'ın altındaki adam
Yitiriyor sarışınlığını ay
Yarin vişneli dudağından
Bir damla kan düşüyor geceye
Buruk bir hasret düşüyor gözlerine
Alaycı gülüyor şehrin lambaları
Kekremsi bir acı dudaklarında
Duydu yalnızlığın kırgın hüznünü
Ay'ın altındaki adam
Yol yol döküldü karanlığa
Çalınmış uykuları
Yorgun argın gülümseyişler çizerek
Şehrin sokaklarına
Ay'ın altındaki adam
İlmek ilmek ördüğü sevdanın ağırlığı
Buz tutmuş sol yanında
Ağzında dişleyerek yaprak cigarasını
Çileli çirkinlikler bırakarak
Yalnızlık kaldırımlarına
Ve yamyamlar gibi ağlayarak
Cinnet geçiriyor şehrin sokaklarında
Ay'ın altındaki adam...
