YALNIZ ADAM
Yığınların içinde bir başına,
Yapayalnız... Yorgun ve bitkin...
Yılların yorgunluğunu sırtlamış,
Cadde cadde, sokak sokak
Arıyor gençliğini, aşkını sevdiğini.
Hani dersiniz ya kimdir, neyin nesidir.
Neyin fesidir.
Nereden gelip nereye gider
Ne yer, ne içer.
Tanıyanlar anlatır.
Harap ve bitap,
Kendini yıllar öncesine adayan biçare...
Şehrin sokaklarında bir yalnız adam.
Mahsun ve üzgün.
Yürüyor aheste aheste.
Gözleri dolu yüreği yorgun,
Şiirler dökülüyor yüreğinden,
Yağmur yağmur...
Yüreğinin gölgesi hep karşısında
Yorgun, bitkin o kadar da yalnız..
Görenler anlatır zaman zaman
Tanıyan, bilen yoktur, sır dolu bir insan.
Gün biter, akşam olur.
Kaybolur gider, geriye bakmadan...
Şehrin sokaklarında bir yalnız adam,
Issız ve sessiz, o kadar da yalnız.
Geçmişin derinliklerinde kayboluyor.
Yutkunarak çekiyor içini derin derin .
Dudaklarındaki sigarayı tütturürken “oflar!" çekerek.
Esrarlı bir kuytunun icinde,
Gecmişini, dününü, bugününü
Sorguluyor, hesap soruyor kendi kendine .
Öyle yorgun, öyle özlem dolu ki,
Hasretinin yüreğindeki yorgunluğu,
Gözlerinin yağmur yağmur doluluğu,
Sık sık burnunu çekip yutkunması
Boğazına düğümlenen ahlar, vahlar.
Gecen yıllarını, hayallerini, sevdalarını
Arayan yalnız bir adam...