TAMAMDIR VAKTİ SAATİ
Mevsim bahardı doğduğumda. Henüz sararmamıştı otlar, kurumamıştı yapraklar.
Cemre düşmüştü ben kaldırdım. "Nasılsa toprağa karışmayacak mıyız?" deyip bıraktı elimi. Gücüm kuvvetim yerindeydi.
Ne olduysa bana o senenin sonunda oldu. Yaş aldıkça taşıyamaz oldum. Omuzlarım düştü. Sırtım büküldü. Ayaklarım desen, birbirine sürttü.
Nihayet bana da uğramıştı hazan. Saçımsa önce soldu, sonra döküldü. Akreple yelkovanı hiç sorma; düşman oldu zatımla.
Zamanın acımasız yüzünü o vakit gördüm. Yola düşme vaktidir şimdi.
Kim bilir belki bir daha vedalaşamam. Zira vakit tamam.