ŞİİRCE / OLMUYOR İŞTE ANAM
Bütün öfke fırtınalarımı yüreğime hapsettim.
Kurumuş ağaç dallarında yaprak yok anne.
Avuçlarımın arasında senden kalan
Son siyah beyaz fotoğraf uçup gitmesin diye
Alacakaranlık rüzgarları sırtıma dayadım ben.
Titriyor ellerim...
Gözlerimden akan kuru damlalar
Yeniden tomurcuklanır mı acep
içine girilemeyen resmin gölgelerinde.
Sen daha iyi bilirsin,
Ben adam oldum mu anne.
Küllenmiyor hasretin.
Bak,
Kelebek tadında okşadığın saçlarım beyazladı.
Son dördünü yaşıyor geceye düşen ayım.
Sen gittin gideli,
Büyümeyi unuttum ben.
Unutulmuş eşikler esir aldı bakışlarımı.
Kucağında dünyaya dans ederken,
Yokluğunda yürümeyi unuttum ben.
Olmuyor işte anam.
Çok eksiğim kalabalık yollarda.
Ayaklarımın bağları kör düğüm.
Bir söz bekliyorum bıraktığın ceviz sandıktan
O da susuyor
Hiçbir ağrıma deva olmuyor.
Yorgunluk, hasret ve suskunluk..
Soğuk mermer cevap vermiyor.
Oğlumun gözlerine düşmüş yaşların.
Korkarak okşadım buğday tenini.
Derin bakan gözlerinden aldım haberini.
Ardında kalmasın kuşkulu nazarların.
Yokluğunda,
Oğlumla yeniden büyümeyi öğrendim ben.
Hasretini
Onda dinlendirmeyi öğrendim ben.