ŞEBNEM
Şebnemler düştü kirpiklerine çocuğun
Yürüyemediği yolu eziyor tanklar
Gözüne ilişen bir taş kadar ağır kokusu havanın
Tozun dumanın içinde kayboluyor kardeşi
Biliyor elinden tutanı var
Biliyor gün yakın, koşacak her arkadaşı gibi
Şebnemler yanağında, feryatlara alışık
Burası doğduğu toprak
Olmayan ayaklarının acısını bastırıyor bu yokluk
Şebnemler buhar şimdi, patlıyor silahlar
Varsın olmasın adımlar, anne diyemesin hiç
Şebnemler düştü kirpiklerine çocuğun
Adı Filistin olsun baktığı göğün, içtiği suyun