RUS RULETİ
O kara günden sonra bedenine yapışan utanç kenesi zihnine de yapıştı. Tüm güzel hatıralarını emdi durdu. Geriye canının hep yandığı, kötülüğe uğradığı o günü kustu. Şiştikçe şişti kene. Zehirledi, hasta etti.
Senelerce aynı kliniğe yattı, çıktı. İlaçlar, iğneler... Hiçbiri o kenenin bıraktığı zehri temizleyemedi. Son zamanlarda iki reçete sundu kendisine. Ya çekip gidecekti tüm ayıplayan, gizlice çırılçıplak soyan bakışlardan azat edip toprağa serecekti bedenini ya da elini kana bulayarak "oh olsun!" diye su serpecekti intikam nârıyla tutuşan içine.
Yaşamak en zor olanıydı. Ağır geliyordu. Öyle bir prangaydı ki ne tutunabiliyordu bir amaca ne de ideali vardı hayatta.
Rus ruleti oynadı. Çekti tetiği kararlılıkla.