O KALEMLER Kİ!
Yürekleri güzeldi kendileri güzel
Baharı görmüş nehirler gibi çağladılar
Çağladılar kalemleriyle var oldular
O kalemler ki bıkmadan yazdılar
Korkmadan usanmadan….
Vazgeçmediler yıldıramadı zorluklar
Bombalar patladı üzerlerine
Gİdişleri yok oluşları değildi
Halbuki yeniden yeniden doğdular
Semaya saçılan her zerreleri
Tohum oldu kalplerde yüreklerde
Burcu Burcu çiçek çiçek açtılar
Fikir fikir dize dize oldular
Çoğalıp büyüdüler
Ölümsüzleştiler derinliklerde