GAZZE’DE ÇOCUK OLMAK
Bırak beni anne
Biliyorum, bu savaş çocuklar için
Nehir olup akan kandan içen zalime kimsenin yok sözü
Ölümlerden ölüm bu, hani bir kış gecesi anlattığın
Hani taşlarla öldürülen bin dokuz yüz seksenler
Babama olanlarla büyüdüm anne
Öfkem sığmıyor göğüs kafesime
Henüz beşinde bir çocuk çok şeyi bilmez deme
Yetimliği alnıma kazıyan bu coğrafyada yalnız olmadım asla
Bu bitmeyen bir döngünün çaresizliği değil anne
Bak toz bulutu dağılıyor
Bak kuşlar alçalıyor üzerimize doğru
İşte çocuk korosunun şarkısı dalga dalga gökyüzünde
İşte sapanlı direnişin sonu bu
Bırak kokuna sardığın beni anne
Bırak, patlayayım zulmeden zalimin üstüne