BOLCA İNSAN SEVGİSİ
Umarsız bir bekleyiş var kıyıda
Sular laciverte soyunurken
Mersin Limanı'na düşen sis
Dostlarımı düşürür usuma
Ortalık özlem kokar
Sessizce kanar durur
Uykudaki yediveren gülleri
Savrulur yüreğim, üzülürüm...
Kapatsam şimdi gözlerimi
Yüzümde güneşin sıcaklığı
Martının kanatlarına gizlesem
Uçsuz bucaksız düşlerimi
Kuralsız gelişlerimle yakalayacağım
Bana kalan dönemi, gün ortası
Sancısız bir uyanışla sarılacağım yaşama
İçimde bolca insan sevgisi...