BİR DÜŞÜN KENDİSİYİM
Mavinin buluştuğu yerde
yarım kalmış umutlarımla
derin düşünceler içindeyim
bir düş'ün kendisiyim
Zamanı sonsuzca yaşamak varken
yürek kafesimde sıkışan
bir martının acı çığlıklarında
umudu yitirdiğim yerdeyim
sonu olmayan bir düş bu
hadi durma, uyandır beni!
Kollarına tutkuyla sarılmışken
dönüyor, dönüyordu dünya
şimdi gülüşün kaldı
artakalan zamandan
Sözüm dağınık yalnızlığıma
acı yüklü sıradağların ardında
yok olmuşluğum var, bu aralar
geceden sakındığım gözlerine
ayrılık acısı düştü
göğsümde kor bir ateş yanar
Hoşçakal iki gözüm
Hoşça kal
Şimdi artık
mevsimlerden sonbahar...